روز بزرگداشت مرحوم شیخ کلینی و روز اسناد ملی و میراث مکتوب است
از آنجا که نوشتن نوعى عبادت محسوب مى‌شود، علاوه بر آثار دنیوى، از اثرات اخروى نیز برخوردار است.از این رو آثار نوشتار به دو بخش اثرات دنیوى و اثرات اخروى قابل تقسیم است.
الف. اثرات دنیوى
1. بقاء علم و جلوگیرى از نابودى آن
علم و دانش بدون نوشتار از بین مى‌رود و عالمى که علم خود را مکتوب نکرده باشد، با مرگش از علم او هم اثرى باقى نمى‌ماند، جز آنچه که به شاگردانش منتقل کرده است و آنها نیز اگر علم خود را مکتوب نکنند، همان سرنوشت را در انتظار دارند. رسول کرم صلى الله علیه و آله به اصحاب فرمودند: «قَیِّدُوا الْعِلْمَ قیلَ وَ ما تَقْییدُهُ قال: کِتابَتُهُ« علم را به زنجیر درآورید. عرض کردند: چگونه؟ فرمود: به واسطه نوشتن.(بحار الانوار، ج2، ص152)
نیز فرموده است: «اُکْتُبُوا الْعِلْمَ قَبْلَ ذَهابِ الْعُلَماءِ،وَ انَّما ذَهابُ الْعِلْمِ بِمَوْتِ الْعُلَماءِ» علم را قبل از مرگ علماء بنویسید، زیرا با مرگ آنها علم نیز از دست می رود.(کنز العمال، 28733)
2. عدم نگرانی از زائل شدن علم
دومین اثر نوشتار، این است که عالم نگران زائل شدن علم نخواهد شد و خیال وى از این جهت آسوده است. لذا حالت اضطراب و ناراحتى نسبت به از بین رفتن علم مرتفع مى‌شود. پیامبر مکرم اسلام هرگاه آیه‌اى از قرآن بر وى نازل مى‌شد، همراه فرشته وحى، زبانش را حرکت مى‌داد و تکرار مى‌نمود تا مبادا چیزى از آن از خاطر مبارکش زائل شود. خداوند متعال در سوره قیامت که بحث از معاد و کیفیت حشر و نشر انسان‌ها و وحشت حاصله از آن مى‌کند، در یک جملۀ معترضه به پیامبرش مى‌فرماید: «لا تُحَرِّکْ بِهِ لِسانَکَ لِتَعْجَلَ بِهِ*انَّ عَلَیْنا جَمْعَهُ وَ قُرْآنَهُ*فَاِذا قَرَأناهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ*ثُمَّ انَّ عَلَیْنا بَیانَهُ« (سوره قیامت، آیات 16-19) این آیات مفهم این نکته است که پیامبر مکرم صلى الله علیه و آله نگران فراموش شدن آیات بودند و خداوند متعال به وى تضمین عدم فراموشى اعطاء مى‌فرماید.
